Marcel Ophüls jest pamiętany ze względu na swój głęboki wpływ na film dokumentalny, szczególnie za swoje przełomowe dzieło, Żal i litość. Film, wydany w 1969 roku, bada współpracę rządu Vichy z nazistowskimi Niemcami podczas II wojny światowej, podważając mit zjednoczonego francuskiego oporu.
Dokument, trwający ponad cztery godziny, wykorzystuje materiały archiwalne i wywiady, aby przeanalizować motywacje stojące za francuską kolaboracją, w tym antysemityzm i strach przed wpływami sowieckimi. Bezkompromisowe badanie filmu wywołało znaczące kontrowersje, prowadząc do początkowego zakazu emisji w francuskiej telewizji.
Pomimo początkowego oporu, Żal i litość zyskał międzynarodowe uznanie i był nominowany do Oscara w 1972 roku. Praca Ophülsa zachęca do krytycznego zaangażowania w historię i czujności przed zapomnieniem przeszłości. Jego filmy pozostają niezbędne do zrozumienia złożonych narracji historycznych.