W roku 2024, najgorętszym w historii pomiarów, przekraczającym średnie temperatury sprzed epoki przemysłowej o około +1,5°C, pasy ocieplenia, wizualna reprezentacja zmian klimatycznych, zostaną zaprezentowane w Muzeum Sztuki Nowoczesnej (MoMA) w Nowym Jorku w 2025 roku. Stworzone w 2018 roku przez brytyjskiego klimatologa Eda Hawkinsa, pasy te przekształcają ponad stuletnie dane w sekwencję pionowych niebieskich i czerwonych pasów, z których każdy reprezentuje średnią temperaturę roku: niebieski dla chłodniejszych lat, czerwony dla cieplejszych. Ich intuicyjny i powszechnie dostępny design uczynił z nich potężne narzędzie do komunikowania zmian klimatycznych.
Pierwotnie projekt akademicki, pasy ocieplenia zyskały szerokie uznanie, pojawiając się na odzieży, budynkach, książkach, mediach społecznościowych, a nawet na wydarzeniach sportowych. Inicjatywy takie jak #ShowYourStripes Day, organizowany co roku 21 czerwca, zachęcają miliony ludzi do dzielenia się pasami, aby zwiększyć świadomość na temat kryzysu klimatycznego. Ich skuteczność w komunikacji została doceniona w świecie sztuki, co doprowadziło do włączenia ich do kolekcji MoMA jako przykładu designu służącego zmianie.
Ostatnie badanie Hawkinsa, zaakceptowane przez Bulletin of the American Meteorological Society, pokazuje, że pasy to nie tylko symbol, ale także narzędzie naukowe, które spójnie przedstawia ewolucję klimatu w całej kolumnie atmosferycznej i oceanie. Troposfera, pierwsze 10-15 km atmosfery, podąża za tym samym trendem ocieplenia, co powierzchnia, a rok 2024 jest najgorętszym w historii. Z kolei stratosfera ochładza się, zwłaszcza od lat 80., co jest przewidywanym efektem wzrostu CO2 i ubytku ozonu, służącym jako odcisk palca działalności człowieka. Oceany, do głębokości 2000 metrów, wykazują wyraźną akumulację ciepła, przy czym około 90% nadmiaru energii trafia do nich, a pasy ilustrują, że ostatnia dekada jest najcieplejsza.
Włączenie pasów ocieplenia do MoMA podkreśla znaczenie komunikacji wizualnej w rozwiązywaniu globalnych wyzwań i uwypukla przecięcie się sztuki, nauki i świadomości ekologicznej. Oczekuje się, że zdolność pasów do przekazywania złożonych danych w przystępny sposób zainspiruje dalsze kreatywne podejścia do komunikacji i działań w zakresie zmian klimatycznych w globalnej społeczności artystycznej.