Naukowcy zidentyfikowali najpotężniejszą burzę słoneczną w historii ludzkości, która miała miejsce około 12350 r. p.n.e. w późnym okresie glacjalnym. To ekstremalne zdarzenie cząstek słonecznych (ESPE) było o około 18% silniejsze niż poprzedni rekordzista z 775 r. n.e. i aż 500 razy bardziej intensywne niż największa burza słoneczna współczesnej ery satelitarnej. Odkrycie, opublikowane w Earth and Planetary Science Letters 28 kwietnia 2025 r., przesuwa granice naszej wiedzy o ekstremalnych zachowaniach słonecznych.
Kluczowe odkrycia i implikacje
Międzynarodowy zespół badawczy, kierowany przez naukowców z Uniwersytetu w Oulu w Finlandii i CEREGE we Francji, wykorzystał model chemiczno-klimatyczny o nazwie SOCOL:14C-Ex do analizy danych radiowęglowych zachowanych w starożytnych słojach drzew. Ogromny wybuch słoneczny pozostawił swój ślad w postaci ogromnego skoku poziomu radiowęgla (14C). To zdarzenie ustanawia nowy najgorszy scenariusz dla zagrożeń związanych z pogodą kosmiczną dla naszej nowoczesnej infrastruktury technologicznej.
Burza słoneczna o takiej magnitudzie, uderzająca dziś w Ziemię, mogłaby wyłączyć systemy komunikacji satelitarnej, wywołać rozległe awarie sieci energetycznych, zakłócić działanie krytycznej infrastruktury elektronicznej, narazić astronautów na niebezpieczne poziomy promieniowania i spowodować poważne zaniki łączności radiowej. Zrozumienie skali tego zdarzenia jest kluczowe dla oceny ryzyka stwarzanego przez przyszłe burze słoneczne.