Odkrycie nowego izotopu seaborgu otwiera drzwi do zrozumienia pierwiastków superciężkich

Naukowcy dokonali przełomowego odkrycia w fizyce jądrowej. Międzynarodowy zespół, kierowany przez GSI/FAIR w Darmstadt w Niemczech, we współpracy z Uniwersytetem im. Johannesa Gutenberga w Moguncji (JGU) i Instytutem Helmholtza w Moguncji (HIM), z powodzeniem stworzył nowy izotop seaborgu, seaborg-257. W eksperymentach przeprowadzonych w ośrodkach akceleratorowych GSI/FAIR, naukowcy zidentyfikowali 22 atomy seaborgu-257. Osiągnięcie to poszerza dotychczasową wiedzę na temat sztucznego pierwiastka superciężkiego seaborgu, zwiększając łączną liczbę znanych izotopów do 14. Wyniki tych badań zostały opublikowane w czasopiśmie *Physical Review Letters* i zostały uznane za „Sugestię Redakcji”. Powstanie seaborgu-257 wiązało się z bombardowaniem cienkiej warstwy ołowiu-206 intensywną wiązką chromu-52 z akceleratora liniowego GSI/FAIR UNILAC. Zespół wykorzystał wysoce wydajny system detekcji TASCA (TransActinide Separator and Chemistry Apparatus) do identyfikacji rozpadu jąder seaborgu-257. Nowy izotop ma okres półtrwania 12,6 milisekund. Odkrycie to jest szczególnie istotne, ponieważ seaborg-257 znajduje się w pobliżu znanego zamknięcia powłoki przy liczbie neutronów 152. „Nasze wyniki dotyczące seaborgu-257 dostarczają ciekawych wskazówek na temat wpływu efektów powłokowych na właściwości rozszczepienia jąder superciężkich” – wyjaśnił dr Pavol Mosat, główny autor publikacji z działu badań GSI/FAIR zajmującego się badaniem chemii pierwiastków superciężkich (SHE-chemistry). Zespół zaobserwował również silne dowody na istnienie stanu izomeru K w izotopie seaborgu-259. Otwiera to nowe możliwości eksploracji zjawiska izomeru K w innych izotopach seaborgu i potencjalnie syntezy krótkotrwałego izotopu seaborgu-256. Badania te mogą pomóc w zmapowaniu „wyspy stabilności” dla pierwiastków superciężkich. Badania te podkreślają wspólne wysiłki różnych działów w GSI/FAIR i międzynarodowych instytucji partnerskich. Trwające badania nad stabilnością i właściwościami jąder superciężkich pozostaną kluczowym celem zespołu badawczego. Odkrycie to stanowi znaczący krok naprzód w zrozumieniu fundamentalnej natury materii i może potencjalnie prowadzić do postępów w różnych dziedzinach.