Kiedy astronauci Apollo po raz pierwszy postawili stopę na Księżycu, spodziewali się znaleźć tylko szare skały i suchy pył. Zamiast tego odkryli coś zaskakującego i pięknego: maleńkie, jaskrawo pomarańczowe szklane koraliki, które lśniły jak mikroskopijne klejnoty na księżycowym krajobrazie.
Ponad pięć dekad po tym niesamowitym odkryciu, naukowcy w końcu ujawnili pochodzenie tych miniaturowych szklanych koralików. Odpowiedź ta otwiera nowy rozdział w geologicznej historii Księżyca, ujawniając, że jest on znacznie bardziej aktywny, niż wcześniej sądzono. Koraliki te powstały około 3,3 do 3,6 miliarda lat temu, kiedy Księżyc był młody i pełen gwałtownej aktywności wulkanicznej.
Wyobraź sobie erupcję wulkaniczną podobną do tych na Islandii, ale zachodzącą w bezpowietrznym, pozbawionym pogody środowisku – to tło dla powstania tych koralików. Brak wiatru i deszczu sprawił, że szklane koraliki pozostały nienaruszone i nie uległy erozji przez miliardy lat. Naukowcy wykorzystali zaawansowane metody analizy, takie jak wiązki jonów o wysokiej energii i mikroskopy elektronowe, aby badać strukturę i skład chemiczny koralików, nie uszkadzając ich.
Co ciekawe, koraliki te występują w różnych kolorach i składach. Niektóre są błyszczące pomarańczowe, a inne głęboko czarne. Te różnice w kolorach to nie tylko kwestia estetyki; każda reprezentuje inny rodzaj erupcji wulkanicznej i inny okres czasu. Powierzchnia koralików zawiera minerały i izotopy, które działają jak naturalne „sondy” do zrozumienia ciśnienia, temperatury i warunków chemicznych na Księżycu podczas erupcji miliardy lat temu.
„Badanie tych koralików jest jak czytanie dziennika starożytnego wulkanologa z Księżyca” – powiedział Ryan Ogliore, profesor fizyki na Uniwersytecie Waszyngtońskim w St. Louis, poetycko opisując proces naukowy. Każdy maleńki koralik zawiera cenne informacje o ewolucji wnętrza Księżyca – miniaturowe okno w przeszłość naszego młodego i dynamicznego Układu Słonecznego.
To odkrycie dowodzi, że Księżyc nie zawsze był bez życia, cichym ciałem, które widzimy dzisiaj. Dawno temu Księżyc był geologicznie aktywnym światem, z wielkimi erupcjami, które ukształtowały jego powierzchnię i pozostawiły mikroskopijne szklane ślady jako historycznych świadków. Dzięki zaawansowanej technologii i wytrwałości naukowców, pomarańczowe szklane koraliki, które kiedyś uważano za dziwne, teraz kryją w sobie wielką historię o przeszłości Księżyca – a być może także o formowaniu się planet w Układzie Słonecznym.