W przełomowym badaniu opublikowanym w PLOS One, międzynarodowy zespół zrewolucjonizował nasze zrozumienie Zwojów znad Morza Martwego. Wykorzystując połączenie sztucznej inteligencji i datowania radiowęglowego, naukowcy przesunęli w czasie powstanie tych starożytnych tekstów, ujawniając bliższy związek z epoką autorów biblijnych.
Badania, w których uczestniczył Uniwersytet w Pizie, Uniwersytet w Groningen i Uniwersytet Południowej Danii, przeanalizowano 135 zwojów. Wyniki wskazują, że wiele manuskryptów jest znacznie starszych niż wcześniej sądzono. Na przykład manuskrypty w piśmie hasmonejskim, tradycyjnie datowane na 150-50 p.n.e., wydają się teraz poprzedzać połowę II wieku p.n.e., a być może sięgają nawet końca III wieku p.n.e.
Badanie to zidentyfikowało również fragmenty Księgi Daniela i Koheleta, datowane odpowiednio na II i III wiek p.n.e. Ten ramy czasowe pokrywają się z przypuszczalnym okresem anonimowych autorów tekstów biblijnych, oferując wymierne dowody dla uczonych badających pochodzenie i przekazywanie Biblii. „Naszym zadaniem było zapewnienie, że materiały wysłane do datowania były tak czyste, jak to tylko możliwe i wolne od pozostałości, które mogłyby zmienić wyniki” – wyjaśnia profesor Ilaria Degano z Uniwersytetu w Pizie.
Zespół z Pizy opracował innowacyjne protokoły usuwania zanieczyszczeń, takich jak pozostałości po starych renowacjach, które mogłyby zniekształcić dokładność datowania radiowęglowego. To wysoce innowacyjne podejście może być w przyszłości wykorzystane w przypadku innych starożytnych manuskryptów, oferując zaawansowany standard przygotowywania próbek do datowania radiometrycznego. Uzyskane dane chemiczno-fizyczne były kluczowe dla szkolenia Enocha, nowego modelu predykcyjnego opartego na uczeniu maszynowym, zdolnego do oszacowania wieku manuskryptów na podstawie obrazów pism.
Enoch, opracowany na Uniwersytecie w Groningen, wykorzystuje BiNet, głęboką sieć neuronową zaprojektowaną do analizy śladów tuszu i morfologii odręcznych znaków. Zwalidowany za pomocą datowania radiowęglowego, algorytm osiągnął niespotykaną precyzję, z marginesem niepewności wynoszącym około +/- 30 lat, mniejszym niż w przypadku samych technik radiometrycznych w badanym okresie. Odkrycie to nie tylko przepisuje podręczniki historii, ale także otwiera nowe możliwości zrozumienia pochodzenia tekstów religijnych.