Odciski palców w jaskini New Guinea II: Świadectwo duchowej więzi z ziemią

W jaskini New Guinea II, położonej w dolinie Snowy River w południowo-wschodniej Australii, odkryto unikalne odciski palców, zwane "finger flutings". Te ślady, pozostawione przez ludzkie palce na miękkich powierzchniach głęboko w jaskini, podważają dotychczasowe granice sztuki naskalnej. "Finger flutings" powstawały poprzez bezpośrednie rycie palcami w miękkich materiałach, takich jak moonmilk (rodzaj węglanu wapnia) lub wilgotne gliny, które można znaleźć w niektórych jaskiniach wapiennych. W przeciwieństwie do sztuki figuratywnej z pigmentem, te nacięcia są trudne do wykrycia, sfotografowania i zachowania. Techniki fotogrametrii wysokiej rozdzielczości po raz pierwszy umożliwiły szczegółowe, trójwymiarowe uchwycenie tych oznaczeń w jaskini New Guinea II. Lokalizacja ma znaczenie. Ryciny znajdują się wyłącznie na obszarach ścian, które słabo świecą dzięki drobnym kryształom kalcytu, widocznym tylko w słabym sztucznym świetle. Na podstawie interpretacji XIX-wiecznych relacji etnograficznych, ślady te prawdopodobnie zostały wykonane celowo, aby "dotknąć mocy" tych kryształów, jako część rytuałów związanych z mulla-mullung, postaciami medycyny i mądrości wśród GunaiKurnai. Ten gest kontaktu ze światem mineralnym sugeruje duchową więź z podziemnym krajobrazem. Chociaż "finger flutings" zostały udokumentowane w ponad trzydziestu jaskiniach w południowej Europie, ich obecność w Australii jest rzadka i słabo zbadana. Poprzednie wykopaliska archeologiczne w jaskini New Guinea II zidentyfikowały już poziomy osadnictwa ludzkiego datowane na co najmniej 25 000 lat. Obecne badania obejmują analizę mikromorfologii gleby i ekstrakcję osadowego DNA w celu poszukiwania mikroskopijnych pozostałości, które mogłyby pośrednio datować ludzkie gesty, które stworzyły te ślady. Zespół, kierowany przez profesora Bruno Davida z Monash University i GunaiKurnai Land and Waters Aboriginal Corporation, prowadził wykopaliska pod panelami z rycinami, w korytarzu dostępowym i w pobliżu zawalonych wejść do jaskini. Jak dotąd nie znaleziono żadnych widocznych pozostałości, takich jak narzędzia, kości lub paleniska, ale drobne cząstki węgla drzewnego są datowane przy użyciu zaawansowanych technik luminescencji i radiowęglowych. Wstępne testy wskazują, że górne warstwy osadowe, w których znajdują się te fragmenty, należą do holocenu. Dalekie od bycia prostymi gryzmołami lub przypadkowymi znakami, "finger flutings" zyskały nową rangę dzięki rozwojowi metodologii zapisu wizualnego i zmianie paradygmatu w australijskiej archeologii. Ponowna ocena sztuki niefiguratywnej otworzyła drzwi do interpretowania tych śladów jako części symbolicznego, gestualnego, a nawet komunikatywnego języka, który nie został jeszcze rozszyfrowany, ale jest głęboko znaczący dla jego twórców. Naukowcy pracują teraz z modelami cyfrowymi, aby precyzyjnie zmierzyć wymiary każdego pociągnięcia i potencjalnie wydedukować cechy fizyczne tych, którzy je wykonali. Według badań opublikowanych w "Australian Archaeology", analiza tych odcisków palców dostarcza informacji na temat interakcji człowieka z otoczeniem w odległej przeszłości. Badacze z Uniwersytetu w Cambridge odkryli, że analiza odcisków palców może ujawnić informacje o pochodzeniu etnicznym i historii migracji populacji. Ponadto, badania wskazują, że odciski palców mogą być używane do identyfikacji chorób genetycznych, co otwiera nowe możliwości w dziedzinie diagnostyki medycznej. Projekt, choć wciąż w fazie analizy, już teraz wywiera wpływ. Ujawnia intymną, sensoryczną i niewizualną formę sztuki, która wymaga fizycznej obecności, aby mogła być zrozumiana. W czasach inwazyjnych technologii i archeologii cyfrowej, te ciche ślady, pozostawione w cieniu tysiące lat temu przez ludzkie palce, wymagają uważnego słuchania. Echo tych gestów nadal rozbrzmiewa na ścianach jaskini, a teraz także w narracji naukowej.