Archeolodzy dokonali przełomowego odkrycia, które rzuca nowe światło na losy Pompejów po niszczycielskiej erupcji Wezuwiusza w 79 roku n.e. Wbrew powszechnemu przekonaniu o całkowitym opuszczeniu miasta, nowe wykopaliska wskazują, że ocalali mieszkańcy, nie mający środków na przeniesienie się gdzie indziej, powrócili do zrujnowanej Pompejów. Dołączyli do nich inni, szukający schronienia i cennych przedmiotów wśród gruzów. Gabriel Zuchtriegel, dyrektor Parku Archeologicznego w Pompejach, opisał te znaleziska jako świadectwo „nieformalnego osiedla, gdzie ludzie żyli w niepewnych warunkach”. Obszary te, przekształcone po katastrofie, posiadają dawne partery zaadaptowane na piwnice z piecami i młynami, co świadczy o znaczącej zmianie w tkance społecznej i ekonomicznej miasta. Osadnictwo to, pozbawione typowej dla rzymskich miast infrastruktury wodociągowej i kanalizacyjnej, przetrwało aż do V wieku n.e.
Odkrycia te uzupełniają trwające prace archeologiczne, które niedawno przyniosły również posągi naturalnej wielkości przedstawiające Dionizosa oraz duży prywatny dom kąpielowy. Te znaleziska wspólnie oferują bardziej złożone zrozumienie odporności Pompejów i życia ich mieszkańców po tragicznym wydarzeniu. Wcześniejsze narracje o całkowitym zniszczeniu często pomijały ten „cichy rozdział” historii, ponieważ ślady ponownego zasiedlenia były usuwane bez odpowiedniej dokumentacji. Szacuje się, że przed erupcją Pompeje zamieszkiwało około 20 000 osób, a od 15 do 20 procent populacji zginęło w wyniku katastrofy. Od rozpoczęcia wykopalisk w 1748 roku zidentyfikowano około 1300 ofiar, a około jedna trzecia 22-hektarowego terenu wciąż pozostaje zasypana. Nowe odkrycia, takie jak te z Insula Meridionalis, podkreślają złożoność historii miasta, pokazując, że nawet po tak druzgocącym wydarzeniu, ludzka determinacja i potrzeba przetrwania doprowadziły do ponownego zasiedlenia i adaptacji ruin. Te znaleziska, w tym przekształcone partery domów na piwnice z piecami i młynami, ukazują niezwykłą zdolność adaptacji mieszkańców do ekstremalnych warunków, żyjących w osadzie przypominającej obóz lub „fawelę” wśród pozostałości dawnej świetności.