Badania genetyczne ujawniają, że ludzie przeszli znaczące adaptacje biologiczne w najnowszej historii ewolucyjnej, co podważa powszechne założenia. To zrozumienie zapewnia wgląd w ludzką odporność i zdolność adaptacji, przynosząc korzyści takim dziedzinom jak medycyna i zdrowie publiczne.
Społeczności rdzenne na wyżynach boliwijskich przystosowały się do życia na wysokości ponad dwóch mil, gdzie poziom tlenu jest znacznie niższy. Naukowcy odkryli, że populacje andyjskie również rozwinęły niezwykłe adaptacje genetyczne od czasu osiedlenia się na wyżynach Ameryki Południowej około 10 000 lat temu. Adaptacje te pomagają im rozwijać się w trudnym środowisku.
Wysoki poziom arsenu, toksycznej substancji związanej z różnymi problemami zdrowotnymi, występuje naturalnie w wodzie pitnej w Andach. Jednak biochemia ludności andyjskiej wyewoluowała, aby skutecznie metabolizować tę truciznę. Populacje w Boliwii, Argentynie i Chile rozwinęły warianty genu AS3MT. Gen ten wytwarza enzym, który rozkłada arsen w wątrobie.
Jest to doskonały przykład doboru naturalnego, gdzie organizmy ewoluują, aby dostosować się do swojego środowiska w celu przetrwania i rozmnażania. Wśród ludów Uru, Aymara i Quechua z boliwijskiego Altiplano dominująca stała się rzadka sekwencja DNA. Ta adaptacja podkreśla trwającą ewolucję biologiczną u ludzi. Kwestionuje to długotrwałe przekonanie, że ewolucja człowieka znacznie spowolniła po pojawieniu się Homo sapiens.
Przez większą część XXI wieku wielu biologów ewolucyjnych uważało, że ludzie ewoluowali powoli w ostatnich tysiącleciach. Kontrastowało to z dramatycznymi przemianami we wcześniejszej prehistorii. Wczesne badania DNA współczesnego człowieka wykazały ograniczone wariacje genetyczne unikalne dla określonych populacji. Wydawało się to potwierdzać ideę stagnacji ewolucyjnej.
W konsekwencji wielu naukowców uważało, że najnowsza historia ludzkości dotyczy przede wszystkim zmian kulturowych, takich jak rozwój rolnictwa, a nie adaptacji biologicznych. Odkrycie tolerancji na arsen u populacji andyjskich pokazuje siłę doboru naturalnego w kształtowaniu biologii człowieka nawet w czasach współczesnych. To zrozumienie może informować strategie zdrowia publicznego i spersonalizowane podejścia medyczne.