W genomie pluskwy domowej (Cimex lectularius) odkryto mutację, która umożliwia owadom wytrzymywanie ataków chemicznych.
Po II wojnie światowej insektycydy takie jak DDT skutecznie kontrolowały te szkodniki. Jednak pluskwy pojawiły się ponownie po roku 2000, wykazując odporność na silne toksyny.
Badania z Virginia Polytechnic Institute and State University ujawniają przyczynę tej odporności. Próbki zebrano od 134 unikalnych populacji C. lectularius w 22 stanach USA i 4 prowincjach Kanady w latach 2008-2022.
Badania genetyczne zidentyfikowały mutację punktową powodującą substytucję aminokwasu w szlakach chemicznych układu nerwowego. „Kiedy wróciliśmy i przebadaliśmy wielu osobników z dwóch populacji, każdy z nich miał mutacje” – mówi Booth.
Ta mutacja, znana jako mutacja genu A302S Rdl, jest związana z odpornością na dieldrynę u karaluchów i innych owadów. Dieldryna, insektycyd opracowany w latach 40. XX wieku, ma podobny skład do fipronilu, obecnego insektycydu stosowanego przeciwko pchłom i karaluchom.
Karaluchy niemieckie z mutacją genu Rdl rozwinęły odporność zarówno na dieldrynę, jak i fipronil. Naukowcy odkryli, że to samo dotyczy pluskiew, ale czas tego rozwoju pozostaje niejasny.
„Nie wiemy, czy ta mutacja jest nowa i pojawiła się po tym, czy w tym przedziale czasowym, czy też występowała w populacjach 100 lat temu” – mówi Booth. Pluskwy były narażone na działanie cyklodienów, takich jak dieldryna, zanim zaprzestano ich stosowania w latach 90. XX wieku.
Fipronil jest nadal stosowany w leczeniu przeciw pchłom u zwierząt domowych. Sekwencjonując geny pluskwy domowej, naukowcy dążą do zrozumienia tej ewolucyjnej osi czasu poprzez dalszą analizę próbek z różnych lokalizacji i okresów.