Międzynarodowy zespół, w skład którego wchodzą naukowcy z Instituto de Astrofísica de Canarias (IAC), potwierdził nową metodę określania masy gwiazd za pomocą fal sejsmicznych. To znaczący postęp w astrofizyce, otwierający nowe możliwości dla europejskich badań kosmicznych.
Po raz pierwszy „zważono” starą gwiazdę za pomocą dwóch niezależnych metod, uzyskując wyniki o niezwykłej precyzji. Ta zgodność jest kluczowa dla określania masy i wieku gwiazd, co z kolei poprawia nasze zrozumienie ewolucji Drogi Mlecznej. To tak, jakbyśmy w końcu znaleźli niezawodną wagę dla ciał niebieskich!
Badanie, opublikowane w Astronomy and Astrophysics, skupiło się na czerwonym olbrzymie w układzie podwójnym KIC 10001167. Zespół wykorzystał analizę ruchu orbitalnego i asterosejsmologię do oszacowania masy gwiazdy. Satelita Kepler dostarczył dane o zmianach jasności, a Nordic Optical Telescope (NOT) zmierzył zmiany prędkości radialnej.
Mechanika orbitalna, potężne narzędzie do pomiaru mas gwiazd, jest dobrze opisana przez klasyczną teorię grawitacji. Asterosejsmologia ujawnia wewnętrzną strukturę gwiazd, umożliwiając porównanie z modelami ewolucyjnymi w celu uzyskania parametrów takich jak masa. Wyniki z obu technik zbiegły się z różnicą mniejszą niż 1,4%, co umożliwiło oszacowanie wieku gwiazdy z 10% precyzją. To tak, jakbyśmy znali wiek naszego sąsiada z dokładnością do kilku lat!
To pierwszy raz, kiedy pomiar masy gwiazdy uzyskany z asterosejsmologii został zweryfikowany innym niezależnym pomiarem opartym na dynamice orbitalnej, osiągając wystarczającą precyzję, aby potwierdzić jego wiarygodność. Ten przełom oferuje nowe spojrzenie na ewolucję gwiazd i historię naszej galaktyki, a także potencjalne korzyści dla polskich programów kosmicznych.