Słońce wykazuje obecnie wzmożoną aktywność, co przekłada się na zwiększoną liczbę rozbłysków słonecznych i potencjalne zakłócenia na Ziemi. Znajdujemy się w fazie maksimum 25. cyklu słonecznego, który rozpoczął się w grudniu 2019 roku. Szczyt aktywności, charakteryzujący się największą liczbą plam słonecznych i częstszymi rozbłyskami, jest przewidywany na lipiec 2025 roku, z prognozowaną liczbą 115 plam słonecznych. Okres ten może trwać nawet kilka lat.
Ostatnie miesiące, zwłaszcza maj 2024 roku, przyniosły serię silnych rozbłysków i koronalnych wyrzutów masy (CME), które wywołały najsilniejsze burze geomagnetyczne od dwóch dekad. Zjawiska te spowodowały spektakularne zorze polarne widoczne na niższych szerokościach geograficznych, w tym na Florydzie i w Meksyku. Rozbłyski i CME emitują promieniowanie i naładowane cząstki, które oddziałując z polem magnetycznym Ziemi, tworzą zjawiska znane jako pogoda kosmiczna.
Burze geomagnetyczne mogą zakłócać działanie systemów technologicznych. W lutym 2022 roku burza geomagnetyczna spowodowała utratę ponad 35 satelitów Starlink, które spadły na Ziemię. Podobnie, w maju 2024 roku silna burza słoneczna zagroziła indyjskim satelitom. Wzmożona aktywność słoneczna prowadzi do podgrzewania górnych warstw atmosfery Ziemi, co zwiększa opór aerodynamiczny. Ma to szczególny wpływ na satelity na niskiej orbicie Ziemi (LEO), przyspieszając ich spadek i skracając czas misji. Mniejsze satelity, takie jak CubeSaty, są bardziej narażone na te efekty.
Naukowcy z NOAA i NASA stale monitorują aktywność Słońca. Rozwój sztucznej inteligencji, jak model Surya opracowany przez NASA, ma na celu poprawę dokładności prognoz pogody kosmicznej. Jest to kluczowe dla ochrony naszej infrastruktury technologicznej i przyszłych misji kosmicznych. Wzrost aktywności słonecznej, choć może przynosić spektakularne zjawiska zorzy polarnej, stanowi również wyzwanie dla naszej technologicznej cywilizacji, wymagając ciągłego dostosowywania i innowacji w celu minimalizacji potencjalnych zakłóceń.