Północne Chiny doświadczają niszczycielskich powodzi po intensywnych opadach deszczu, które pochłonęły co najmniej 13 ofiar śmiertelnych, a kilka osób pozostaje zaginionych. Miasto Ordos w regionie autonomicznym Mongolia Wewnętrzna zostało szczególnie dotknięte, gdzie zespoły ratownicze wydobyły trzy ciała z wód powodziowych. Nadal istnieje obawa o trzy osoby zaginione w pobliżu Żółtej Rzeki, około 70 kilometrów dalej.
Obszar ten odnotował ponad 204 milimetry opadów w ciągu niecałej doby, co stanowi ponad dwukrotność średniej dla sierpnia. To ekstremalne zjawisko pogodowe następuje po bezprecedensowych opadach w Hongkongu na początku sierpnia, gdzie spadło ponad 350 milimetrów deszczu, powodując rozległe zakłócenia.
W odpowiedzi na narastający kryzys rząd chiński przeznaczył ponad miliard juanów (139 milionów dolarów) na pomoc w odbudowie. Środki te są przeznaczone na ponowne zalesianie, osuszanie gruntów rolnych i naprawę infrastruktury w regionach takich jak Mongolia Wewnętrzna.
Historycznie rzecz biorąc, Żółta Rzeka jest znana ze swojej niestabilności, z odnotowanymi licznymi powodziami i zmianami koryta rzeki na przestrzeni wieków, które często miały katastrofalne skutki dla ludności. Badania wskazują, że w ciągu ostatniego tysiąclecia częstotliwość powodzi w dorzeczu Żółtej Rzeki wzrosła dziesięciokrotnie, przy czym około 80% tego wzrostu przypisuje się działalności człowieka, takiej jak wylesianie i budowa wałów przeciwpowodziowych.
Chociaż wysiłki na rzecz kontroli powodzi i ochrony gleby i wody od lat 90. XX wieku pomogły zmniejszyć częstotliwość powodzi, zagrożenie pozostaje znaczące. Ekstremalne zjawiska pogodowe, takie jak te obserwowane w Mongolii Wewnętrznej i Hongkongu, są coraz częściej powiązane ze zmianami klimatycznymi, które nasilają wzorce pogodowe. Naukowcy ostrzegają, że te intensywne opady stanowią coraz większe wyzwanie dla władz, przeciążając systemy ochrony przeciwpowodziowej i prowadząc do znaczących strat gospodarczych.
W obliczu tych wyzwań, społeczność międzynarodowa i lokalne władze muszą współpracować, aby wzmocnić infrastrukturę i strategie zarządzania kryzysowego, zapewniając bezpieczeństwo i dobrobyt dotkniętych społeczności.