Ostatnie badania nadal podkreślają rolę lodu brzegowego (LFI) na Morzu Karskim i jego wpływ na zasolenie Oceanu Arktycznego. Badania wskazują, że obecność stabilnej pokrywy LFI prowadzi do bardziej słodkiej wody powierzchniowej, wpływając na poziom zasolenia zarówno Morza Karskiego, jak i szerszego Oceanu Arktycznego.
Efekt izolacyjny LFI zapobiega tworzeniu się nowego lodu, co zazwyczaj zwiększa zasolenie z powodu odrzucania soli podczas zamarzania. Powoduje to ujemną anomalię zasolenia, która rozciąga się od Morza Karskiego, wzdłuż Półwyspu Tajmyr, aż do Basenu Makarowa przez Cieśninę Wilkickiego.
Ten sygnał słodkiej wody jest dodatkowo wzmacniany przez spływ rzeczny z rzek Ob i Jenisej, przyczyniając się do ogólnego odświeżenia warstw powierzchniowych Oceanu Arktycznego. Monitorowanie tej dynamiki ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia hydrografii Arktyki i cyrkulacji wód Atlantyku i Pacyfiku.