Tajemniczy dźwięk 'Julia': Echo Antarktyki czy głos oceanu?

W 1999 roku National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) zarejestrowała niezwykły podwodny dźwięk, nazwany 'Julia'. Dźwięk ten, opisywany jako 'żeński głos', został uchwycony przez sieć hydrofonów w równikowej części Pacyfiku. Trwał około trzech minut i był słyszalny na dużą odległość. Pomimo licznych prób, dokładne źródło 'Julii' pozostaje nieznane. NOAA oficjalnie uznała, że najbardziej prawdopodobnym źródłem dźwięku było oderwanie się dużej góry lodowej w pobliżu Antarktydy. Hipoteza ta zyskała na popularności, ponieważ podobne dźwięki, takie jak 'Bloop', również przypisywano aktywności lodowców. Dźwięk 'Julia' został zarejestrowany 1 marca 1999 roku. Analiza wykazała, że źródło dźwięku znajdowało się między Cieśniną Bransfielda a Przylądkiem Adare. Dźwięki zarejestrowane w pobliżu miejsca występowania 'Julii' były na tyle głośne, że mogły je odebrać dwie różne stacje oddalone od siebie o kilka kilometrów. Mimo naukowego wyjaśnienia, 'Julia' pozostaje jednym z najbardziej znanych podwodnych anomalii dźwiękowych. Kombinacja niezwykłego tonu, ogromnej odległości i tajemniczego pochodzenia wywołała liczne spekulacje. Niektórzy wskazują na zdjęcia satelitarne NASA, które rzekomo uchwyciły duży podwodny cień w regionie w czasie rejestracji dźwięku, choć brak oficjalnego potwierdzenia tych doniesień. Projekt Monitoringu Akustycznego Programu VENTS również zarejestrował powtarzające się dźwięki 'Julii'. Dźwięk ten, opisywany jako 'skomlący' lub 'ujadający', różni się od innych tego typu dźwięków. Część badaczy uważa, że 'Julia' może być związana z aktywnością wulkaniczną lub ruchami tektonicznymi na dnie oceanu. Bez względu na prawdziwe pochodzenie, 'Julia' przypomina nam o niezbadanych tajemnicach oceanów i potencjale do odkrywania nowych zjawisk.