Naukowcy z sukcesem zsekwencjonowali kompletny genom osobnika ze starożytnego Egiptu, oferując bezprecedensowy wgląd w genetyczny skład okresu Starego Państwa. Badanie opublikowano 2 lipca 2025 roku.
Szczątki, datowane na około 4500 do 4800 lat, odkryto w 1902 roku w Nuwayrat, wiosce położonej 265 kilometrów na południe od Kairu. Osobnika pochowano w ceramicznym naczyniu w grobowcu wykutym w skale.
Analiza genomowa wykazała, że 80% pochodzenia osobnika było blisko spokrewnione ze starożytnymi populacjami północnoafrykańskimi. Pozostałe 20% sięgało Żyznego Półksiężyca, szczególnie Mezopotamii, co wskazuje na interakcje i migracje.
Dowody artretyzmu i osteoporozy sugerują, że osobnik dożył sędziwego wieku, prawdopodobnie około sześćdziesiątki. Ślady zużycia wskazują na życie pełne fizycznego trudu, potencjalnie jako garncarz.
Te badania stanowią znaczący postęp w analizie starożytnego DNA, pokonując wcześniejsze wyzwania. Pomyślne sekwencjonowanie otwiera nowe możliwości zrozumienia historii genetycznej starożytnych populacji egipskich. To ważny krok, podobny do odkryć w Polsce dotyczących genetyki Słowian.
Naukowcy przestrzegają przed uogólnianiem wniosków na podstawie pojedynczej próbki. Dalsze badania z udziałem większej liczby próbek są niezbędne dla kompleksowego zrozumienia.
Odkrycia podkreślają złożone sieci migracji i interakcji, które ukształtowały starożytny rozwój Egiptu. Oczekuje się zsekwencjonowania większej liczby genomów, co zapewni głębszy wgląd. To fascynujące, biorąc pod uwagę rolę Egiptu w historii Europy i świata.