Badania naukowe wykazały, że humbaki są jedynymi waleniami fiszbinowymi zdolnymi do wykonywania precyzyjnych zwrotów, kluczowych dla ich charakterystycznej strategii karmienia za pomocą sieci bąbelkowej. Ta fascynująca zdolność podkreśla wyspecjalizowaną biomechanikę stojącą za tym niezwykłym zachowaniem.
Badanie, któremu przewodniczył Cameron Nemeth z University of Hawaiʻi at Mānoa, wykazało, że duże płetwy piersiowe humbaków, stanowiące nawet jedną trzecią długości ciała wieloryba, odgrywają kluczową rolę w ich efektywnych zwrotach. Płetwy te generują prawie połowę siły potrzebnej do wykonania tych manewrów, co czyni technikę sieci bąbelkowej praktyczną pod względem energetycznym dla tych majestatycznych stworzeń. Inne gatunki wielorybów, nawet jeśli byłyby fizycznie zdolne do podobnych zwrotów, musiałyby zużyć znacznie więcej energii, co czyniłoby tę strategię niepraktyczną.
Odkrycia te mają szczególne znaczenie dla Hawajów, ponieważ humbaki migrują do archipelagu, gdzie przez pewien czas nie żerują, polegając na zgromadzonych zapasach energii. Zrozumienie wydajności ich technik karmienia jest kluczowe dla oceny ich ogólnego stanu zdrowia i potrzeb energetycznych podczas pobytu w wodach Hawajów. Humbaki zazwyczaj żerują w chłodniejszych wodach Alaski, a w ciepłych wodach Hawajów skupiają się na rozmnażaniu i wychowywaniu młodych.
Co ciekawe, płetwy piersiowe humbaków, najdłuższe spośród wszystkich gatunków wielorybów, posiadają unikalne krawędzie z guzkami. Te guzki pomagają kierować przepływ wody nad płetwą, zmniejszając opór i zwiększając siłę nośną, co poprawia zwrotność podczas pływania i wykonywania złożonych czynności, takich jak tworzenie sieci bąbelkowej. Ta adaptacja jest dowodem na to, jak ewolucja ukształtowała te stworzenia do optymalnego wykorzystania ich środowiska. Badania sugerują, że płetwy mogą działać jak „ręce”, pomagając w zgarnianiu pokarmu do otwartych paszcz, co dodatkowo zwiększa efektywność karmienia.