Planeta przechodzi cichą, ale głęboką transformację. Zmiany klimatyczne przekształcają naturalne rytmy, które od tysiącleci wyznaczają życie na Ziemi. Intensyfikacja emisji gazów cieplarnianych spowodowała trwały wzrost globalnych temperatur, zmieniając kadencję, siłę i początek pór roku.
Jednym z najbardziej oczywistych objawów jest postępujące skracanie się zim. Najnowsze badania wskazują na stały spadek czasu trwania chłodnych pór roku z każdą mijającą dekadą, podczas gdy lata mają tendencję do rozszerzania swojej dominacji. Dane z IPCC potwierdzają ten trend, zauważając, że w wielu regionach półkuli północnej zima zaczyna się później i kończy przedwcześnie.
Krótsze i łagodniejsze zimy zakłócają odwieczne wzorce migracji i rozmnażania wielu gatunków zwierząt. Dotyczy to ptaków i ssaków, których fizjologia i zachowanie są nierozerwalnie związane z niskimi temperaturami. Desynchronizacja między rytmami biologicznymi a zmianami środowiskowymi może prowadzić do poważnych problemów z przetrwaniem tych gatunków.
Zmiana cykli sezonowych destabilizuje tradycyjne terminy sadzenia i zbiorów, zagrażając produktywności upraw i bezpieczeństwu żywnościowemu. Wcześniejsze wiosny, bardziej intensywne lata i późniejsze jesienie zmuszają rolników do dostosowania się do zmieniających się i nieprzewidywalnych warunków. Stwarza to ryzyko znacznych strat w ich zbiorach.
Skracanie się zim jest bezpośrednio związane z wzajemnie powiązanymi czynnikami, głównie przypisywanymi zmianom klimatycznym. Emisje dwutlenku węgla, metanu i innych gazów cieplarnianych osiągnęły rekordowe poziomy. Emisje te zatrzymują ciepło w atmosferze, prowadząc do globalnego ocieplenia.
Ocieplająca się Arktyka zmienia prądy strumieniowe, czyniąc je bardziej falistymi i niestabilnymi. Masy zimnego powietrza, które normalnie podtrzymują warunki zimowe, przesuwają się lub rozpadają przedwcześnie, skracając czas trwania zim. Arktyka traci lód morski, a pokrywa śnieżna zmniejsza się, powodując, że Ziemia pochłania więcej ciepła.
Skrócenie czasu trwania zimy zmienia cykle sezonowe wielu gatunków. Rośliny zaczynają kwitnąć wcześniej z powodu krótszych zim i wyższych temperatur. Powoduje to niedopasowania z cyklami życiowymi owadów zapylających, takich jak pszczoły, które nie są zsynchronizowane z dostępnością kwiatów.
Wyższe temperatury pozwalają gatunkom inwazyjnym przetrwać w regionach, w których wcześniej nie mogły się zadomowić. Gatunki te konkurują o zasoby z gatunkami rodzimymi, często powodując ich przemieszczenie lub wyginięcie. Gatunki przystosowane do zimnego klimatu stoją w obliczu utraty siedlisk, co zmusza je do przeniesienia się na ograniczone lub niegościnne obszary.
Rządy i społeczności muszą wzmocnić infrastrukturę zaprojektowaną do wytrzymywania ekstremalnych warunków pogodowych. Strategie obejmują rozwiązania miejskie oparte na naturze, takie jak odtwarzanie terenów podmokłych i promowanie zielonych dachów. Działania te łagodzą wzrost temperatury i zmniejszają wpływ ekstremalnych zjawisk klimatycznych.