Niedawne badanie opublikowane w czasopiśmie Nature ujawnia, że australijska ćma bogong (Agrotis infusa) wykorzystuje nocne niebo do nawigacji podczas corocznej migracji na odległość około 1000 kilometrów. To czyni ją pierwszym znanym gatunkiem bezkręgowców, który wykorzystuje gwiazdy do orientacji na tak duże odległości.
Każdej wiosny miliardy nocnych ćm bogong uciekają przed upałem południowo-wschodniej Australii, migrując do chłodnych jaskiń w Alpach Australijskich. Pozostają tam do jesieni, a następnie wracają do swoich pierwotnych siedlisk, aby się rozmnażać i umrzeć. Naukowcy od dawna spekulowali na temat metod nawigacji tych ćm, wcześniej zakładając, że wykorzystują one ziemskie pole magnetyczne i wizualne punkty orientacyjne.
W nowym badaniu ćmy zostały schwytane na początku migracji i umieszczone w symulatorze lotu, który naśladował nocne niebo, jednocześnie blokując pole magnetyczne. Kiedy nocne niebo było wyświetlane poprawnie, ćmy leciały we właściwym kierunku. Kiedy wzory gwiazd zostały zakłócone, ćmy traciły orientację. Aktywność mózgu wykazała, że określone orientacje nocnego nieba wywoływały reakcje w mózgach ćm.
Chociaż wciąż nie jest jasne, z których konkretnych cech nocnego nieba ćmy korzystają – takich jak Droga Mleczna lub niektóre mgławice – to odkrycie podkreśla zaawansowane umiejętności nawigacyjne tych małych owadów. To dodaje do rosnącej liczby przykładów zwierząt wykorzystujących wskazówki niebieskie do nawigacji, zjawiska wcześniej zaobserwowanego u ptaków i chrząszczy gnojowych.
Zdaniem autora badania Davida Dreyera z Uniwersytetu w Lund w Szwecji, niezwykłe jest to, że zwierzę o objętości mózgu mniejszej niż ziarno ryżu jest w stanie wykorzystywać nocne niebo do nawigacji. Ustalenia te podkreślają złożoność i adaptacyjność ćmy bogong i przyczyniają się do naszego zrozumienia różnorodnych strategii nawigacyjnych w świecie zwierząt.