Pirahã to rdzenni mieszkańcy, grupa licząca około 700 osób, zamieszkująca obszar rzeki Maici w północno-zachodniej Brazylii. Prowadzą pół-koczowniczy tryb życia w małych wioskach. Daniel Everett, językoznawca, spędził lata na badaniu języka Pirahã, począwszy od późnych lat 70. XX wieku. Początkowo dążył do nawrócenia ich na chrześcijaństwo, ale później skupił się na badaniu ich języka i kultury.
Badania Everetta sugerują, że język Pirahã ma słowa dla „jeden” (hói) i „dwa” (hoí), rozróżniane tonem. Jednak później argumentował, że słowa te oznaczają „małą ilość” i „większą ilość”, a nie konkretne liczby. Język ten nie posiada również określeń kwantyfikatorów, takich jak „wszystkie” lub „każdy”. Ponadto mówi się, że język ten nie posiada terminów dla kolorów i nie ma pojęcia historii wykraczającej poza dwa pokolenia.
Everett odkrył, że lud Pirahã miał trudności ze zrozumieniem pojęć liczbowych, nawet po miesiącach szkolenia. Jego syn, Caleb, przeprowadził później eksperymenty potwierdzające te trudności. Pirahã nie potrafili konsekwentnie wykonywać prostych zadań matematycznych. Praca ta zakwestionowała teorie Noama Chomsky'ego, który zaproponował, że ludzie mają wrodzoną zdolność do języka, znaną jako „gramatyka uniwersalna”.
Everett argumentował, że język Pirahã, ukształtowany przez jego unikalną kulturę, przeczy idei Chomsky'ego. Jednak wielu językoznawców skrytykowało ustalenia Everetta. Twierdzą, że cechy gramatyczne języka Pirahã zostały błędnie zinterpretowane. Pomimo debaty, język Pirahã pozostaje przekonującym przykładem różnorodności językowej, podkreślając zróżnicowane sposoby, w jakie ludzie mówią, liczą i rozumują.