Wpływ języka perskiego na języki subkontynentu indyjskiego

Język perski odegrał kluczową rolę w łączeniu różnych społeczności na subkontynencie indyjskim, podobnie jak dzisiejszy język angielski. Promował wspólną tożsamość, integrując region z szerszym światem Wielkiego Iranu. Subkontynent indyjski wyprodukował ogromną ilość literatury perskiej, przekraczającą produkcję Iranu przed XIX wiekiem. Obejmowała ona poezję, historie i prace naukowe, autorstwa osób wszystkich wyznań. Język perski był również używany do wyrażania religijnego, szczególnie w literaturze sufickiej. Interakcja z elementami lokalnymi doprowadziła do powstania „stylu indyjskiego” (sabk-e-Hindi) w języku perskim, charakteryzującego się bogatą poezją i włączeniem indyjskiego słownictwa i tematów. Na przykład, porę monsunową romantyzowano. Wybitnymi twórcami byli Urfi Shirazi i Bedil. Tłumaczenia z języka arabskiego, tureckiego i sanskrytu wzbogaciły literaturę indo-perską. Dzieła sanskryckie, takie jak Mahabharata (Razmnama), zostały przetłumaczone za panowania Akbara w celu rozpowszechniania wiedzy. Jako lingua franca przez 800 lat, klasyczny język perski znacząco wpłynął na języki indyjskie, zwłaszcza na północnym zachodzie. Języki pendżabski, sindhi i urdu wykazują znaczny wpływ perski. Hindustani, lingua franca, łączy Khariboli z elementami perskimi, mając perski urdu i sanskrycki rejestr hindi. Wpływ języka perskiego jest najsilniejszy w językach hindustani i urdu. Ze względu na upolitycznienie języka, cechy perskie są bardziej widoczne wśród użytkowników języka muzułmańskiego. Upadek języka perskiego rozpoczął się pod koniec XVIII wieku, wraz z rozwojem języków urdu i angielskiego. Utrata języka perskiego była opłakiwana, a poeta urdu Ghalib postrzegał język perski jako lustro odbijające kolory życia.