Języki drawidyjskie: Pochodzenie i cechy

Rodzina języków drawidyjskich, znacząca grupa językowa, uważa się, że wywodzi się z języka pra-drawidyjskiego, który istniał tysiące lat temu, potencjalnie podczas cywilizacji doliny Indusu. Teoria ta, poparta przez językoznawców takich jak VI Subramaniam, Bhadriraju Krishnamurti, KK Gowda i Robert Caldwell, sugeruje, że wszystkie języki drawidyjskie dzielą wspólnego przodka. Po upadku cywilizacji doliny Indusu i późniejszych migracjach, języki te rozeszły się. Jedna gałąź tego prajęzyka ewoluowała w język Brahui, wciąż używany we współczesnym Pakistanie. Ajith Kanna podkreśla związek między językiem Brahui a językami południowoindyjskimi, zauważając ich wspólną cechę braku rodzajów gramatycznych, gdzie czasowniki pozostają niezmienione niezależnie od rodzaju zaimka. Języki drawidyjskie wykazują odrębne cechy w porównaniu z językami indoaryjskimi. W szczególności słowa dotyczące części ciała i liczb wykazują spójność w całej rodzinie drawidyjskiej. Tamilski uważa się za język, który zachował więcej cech języka pra-drawidyjskiego, podczas gdy kannada łatwiej zaadaptował się do zmian. Historycy podkreślają, że wiek języka jest mniej ważny niż jego ewolucja od wspólnego przodka. Ewolucja skryptów i materiałów do pisania wpłynęła również na rozwój słów. Na przykład litera "zha" we wczesnych skryptach kannada przekształciła się z powodu ograniczeń pisania. W Kerali praktyka pisania na liściach kokosowych doprowadziła do rozwoju zaokrąglonych form liter.