Op 19 augustus 2025 werd Oekraïne getroffen door een grootschalige Russische drone- en raketaanval gericht op energie-installaties in de regio Poltava. De aanval vond plaats kort na een belangrijke top in het Witte Huis, waar de Oekraïense president Volodymyr Zelensky sprak met voormalig president Donald Trump over veiligheidsgaranties voor Oekraïne.
De Russische aanval veroorzaakte aanzienlijke schade en grote branden, met name bij een faciliteit voor gastransport. Het Oekraïense ministerie van Energie meldde de inzet van "enkele tientallen" drones. Sinds maart 2025 zijn er meer dan 2.900 aanvallen geweest op de Oekraïense energie-infrastructuur, wat de aanhoudende kwetsbaarheid van de sector onderstreept.
De aanval op de energie-infrastructuur viel samen met diplomatieke inspanningen in Washington. President Trump kondigde aan dat hij de voorbereidingen trof voor een ontmoeting tussen de Russische president Vladimir Poetin en president Zelensky, met de mogelijkheid van een daaropvolgende trilaterale top. Trump benadrukte dat Europese landen de "eerste verdedigingslinie" zouden vormen voor veiligheidsgaranties voor Oekraïne, terwijl de VS ondersteuning zou bieden, mogelijk via de lucht, maar zonder Amerikaanse troepen ter plaatse.
Ondertussen blijft het conflict een zware tol eisen van burgers. Volgens een VN-rapport bereikte het aantal burgerslachtoffers in juli 2025 een driejarenhoogtepunt, met 286 doden en 1.388 gewonden. Dit was het hoogste aantal sinds mei 2022, met een significante toename veroorzaakt door Russische luchtbombardementen. Drone-aanvallen waren de op één na grootste oorzaak van burgerslachtoffers.
In juli 2025 voerden Oekraïense drones meer dan 23.000 Russische doelen uit, waarbij meer dan 5.000 Russische soldaten omkwamen, aldus de opperbevelhebber Oleksandr Syrskyi. Dit onderstreept de cruciale rol van drones in de moderne oorlogsvoering. De gelijktijdige aard van de militaire aanvallen en de diplomatieke gesprekken benadrukt de complexiteit van het conflict. Terwijl er op hoog niveau wordt gesproken over vrede en veiligheidsgaranties, blijft de realiteit op de grond er een van voortdurende strijd en impact op de civiele infrastructuur en bevolking.