Cuba bevindt zich in de greep van een diepgaande energiecrisis, die leidt tot wijdverspreide en langdurige stroomuitval die het dagelijks leven en de economie van het eiland ontwricht. Op 10 september 2025 kende het nationale elektriciteitsnetwerk (SEN) een volledige instorting, wat het hele land zonder stroom zette. Dit was de vijfde landelijke black-out sinds eind vorig jaar en de tweede in 2025, wat de kwetsbaarheid van de Cubaanse energie-infrastructuur onderstreept.
De oorzaken van deze crisis zijn veelzijdig. Verouderde energiecentrales, die decennia geleden zijn gebouwd, kampen met frequent falen en vereisen dringend onderhoud. Daarnaast kampt het land met een chronisch tekort aan brandstof, voornamelijk door verminderde olie-importen uit traditionele bondgenoten zoals Venezuela en Rusland. Het Amerikaanse handelsembargo wordt door de Cubaanse regering aangewezen als een belangrijke factor die de import van benodigde onderdelen en brandstof bemoeilijkt.
De gevolgen voor de bevolking zijn ingrijpend. In veel regio's ervaren inwoners stroomuitval die kan oplopen tot wel 20 uur per dag. Zelfs de hoofdstad Havana blijft niet gespaard, met dagelijkse stroomonderbrekingen van 4 tot 5 uur. Deze situatie heeft geleid tot de afgelasting van diverse activiteiten, waaronder sportevenementen, onderwijs en werkzaamheden. Particuliere bedrijven hebben moeite om te opereren, aangezien de benodigde brandstof voor generatoren schaars en duur is op de informele markt.
Toeristenhotels beschikken over eigen stroomvoorzieningen, maar gasten zijn vaak beperkt tot hun verblijfplaatsen door de sluiting van andere diensten. De economische impact is eveneens aanzienlijk. Het herstel van het toerisme, een cruciale inkomstenbron voor Cuba, wordt belemmerd door de instabiliteit van de energievoorziening. De economie, die al onder druk stond door de pandemie en monetaire hervormingen die tot hoge inflatie leidden, wordt verder ondermijnd door de energiecrisis.
Ondanks beloftes van de regering om de situatie te verbeteren, met investeringen in de revitalisering van het nationale elektriciteitssysteem en de inzet op hernieuwbare energiebronnen zoals zonne-energie, blijft de realiteit weerbarstig. Hoewel zonne-energie enige verlichting biedt, is de productie ervan marginaal in vergelijking met de totale energiebehoefte van het land. De structurele tekorten en de afhankelijkheid van externe brandstoftoevoer blijven de vooruitzichten voor een spoedige oplossing somber stemmen. Deskundigen waarschuwen dat er weinig hoop is op een snelle verbetering van de energiecrisis in Cuba.