De maanverkenning betreedt een nieuw tijdperk met ambitieuze plannen voor een langdurige aanwezigheid op de maan. NASA's Artemis-programma is erop gericht om al in 2026 astronauten in de buurt van de zuidpool van de maan te laten landen. Landen als China en India blijven robotmissies uitvoeren, terwijl particuliere bedrijven steeds meer betrokken raken via partnerschappen en commerciële landermissies.
Een van de vele uitdagingen voor ruimtevaartuigen die op de maan opereren, is het overleven van de barre, twee weken durende maannacht. Gedurende deze periode kunnen de temperaturen dalen tot onder -170°C, waardoor het uiterst moeilijk wordt om de stroomvoorziening en thermische controle te handhaven. Bestaande stroomoplossingen zoals zonnepanelen en splijtingsreactoren zijn mogelijk niet voldoende om aan de hoge energiebehoefte van een permanente maanbasis te voldoen.
Hoe ZEUS stroom zou leveren
Een innovatieve benadering suggereert het gebruik van een constellatie van ruimtegebaseerde zonne-energie (SBSP)-satellieten om continu energie naar het oppervlak te stralen. De ZEUS-satellietconstellatie is ontworpen om zonne-energie in een baan om de aarde op te vangen en deze draadloos over te brengen naar de voorgestelde DIANA-maanbasis op de zuidpool.
Het ZEUS-systeem zou werken door zonne-energie aangedreven satellieten in een baan om de maan te plaatsen. Deze satellieten zouden continu zonlicht opvangen en omzetten in microgolf- of laserenergie. Deze energie zou vervolgens worden doorgestraald naar ontvangststations op het maanoppervlak, waardoor habitats, rovers en In Situ-Resource Utilization-faciliteiten van stroom worden voorzien.
Onder leiding van leden van de Space Generation Advisory Council (SGAC) en ASTRAEUS wordt onderzoek voortgezet om de huidige energiebeperkingen te overwinnen. Het succesvol implementeren van deze technologie zou een belangrijke stap zijn in de richting van het creëren van een duurzame, langdurige menselijke aanwezigheid op de maan. Dit systeem zou faciliteiten in staat stellen continu te werken, waardoor langdurige maanverkenning en -ontwikkeling worden ondersteund.
Daarnaast onderzoeken wetenschappers de mogelijkheid om zonnepanelen te maken met behulp van maan stof, wat de kosten van het transporteren van materialen naar de ruimte drastisch zou kunnen verlagen. Dit omvat het smelten van maanregoliet om glas te maken, dat vervolgens wordt gebruikt om werkende zonnepanelen te bouwen. Hoewel deze panelen misschien niet zo efficiënt zijn als die op aarde zijn gemaakt, kunnen de besparingen op transportkosten ze een haalbare optie maken voor het aandrijven van een maanbasis.