Marcel Ophüls wordt herinnerd vanwege zijn diepgaande impact op documentaire filmmaking, met name zijn baanbrekende werk, Le Chagrin et la Pitié. De film, uitgebracht in 1969, onderzoekt de samenwerking tussen de Vichy-regering en nazi-Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog, en daagt de mythe van een verenigd Frans verzet uit.
De documentaire, die meer dan vier uur duurt, gebruikt archiefbeelden en interviews om de motivaties achter de Franse collaboratie te ontleden, waaronder antisemitisme en angst voor Sovjet-invloed. Het onverbloemde onderzoek van de film veroorzaakte aanzienlijke controverse, wat leidde tot een aanvankelijk verbod op de Franse televisie.
Ondanks aanvankelijk verzet, kreeg Le Chagrin et la Pitié internationale erkenning en werd in 1972 genomineerd voor een Oscar. Ophüls' werk moedigt kritische betrokkenheid bij de geschiedenis aan en waakzaamheid tegen het vergeten van het verleden. Zijn films blijven essentieel om complexe historische verhalen te begrijpen.