Emergente zwaartekracht wint aan momentum
Het concept van emergente zwaartekracht, voorgesteld door Erik Verlinde in 2010, blijft het begrip van het universum uitdagen. De theorie suggereert dat zwaartekracht geen fundamentele kracht is, maar een emergent fenomeen dat voortkomt uit de verstrengeling van informatie binnen de ruimtetijd. Recente studies bieden nieuwe inzichten in dit idee.
Recente ontwikkelingen
In februari 2025 publiceerden Daniel Carney en zijn team een studie waarin microscopische kwantummodellen worden beschreven die emergente zwaartekracht ondersteunen. Ze suggereren dat de wet van Newton kan voortkomen uit de vrije energie-extremalisatie van qubits. Dit onderzoek biedt een nieuw perspectief op de oorsprong van zwaartekracht, wat mogelijk kan leiden tot experimentele tests.
Een andere studie, gepubliceerd in juni 2025, onderzoekt een gemodificeerde Brans-Dicke-theorie afgeleid van Verlinde's entropische zwaartekracht. Dit model introduceert een vervormingsfunctie, waardoor de gravitationele koppeling verandert.
Implicaties voor donkere materie en kosmische inflatie
De wetenschappelijke gemeenschap onderzoekt actief de implicaties van emergente zwaartekracht, in een poging om het te verzoenen met de kwantummechanica en mysteries aan te pakken zoals donkere materie en donkere energie. Onderzoek heeft aangetoond dat de theorie van emergente zwaartekracht consistent is met de waargenomen snelheden van sterren in spiraalstelsels, zonder de noodzaak van donkere materie. Bovendien heeft onderzoek aangetoond dat emergente zwaartekracht kan helpen bij het verklaren van de kosmische inflatie in het vroege heelal, wat een alternatief biedt voor de standaard inflatiemodellen.
Deze bevindingen benadrukken het potentieel van emergente zwaartekracht om fundamentele vragen over de structuur en evolutie van het heelal te beantwoorden.