Onderzoekers van de Universiteit van Maryland in de VS hebben experimenteel het bestaan van denkbeeldige tijd bevestigd, een concept dat eerder als puur wiskundig werd beschouwd.
Hun bevindingen, gepubliceerd in Physical Review Letters, openen nieuwe mogelijkheden voor wetenschap en technologie. Deze ontdekking kan een aanzienlijke impact hebben op de ontwikkeling van datopslag en computertechnologie, waardoor deze efficiënter worden.
Bovendien helpt het bij het begrijpen van de processen van informatieverstrengeling die optreden wanneer licht door verschillende materialen gaat. Denkbeeldige tijd helpt bij het aanpakken van gravitatie-singulariteiten, wat complexe problemen in de fysica vereenvoudigt.
In de kwantummechanica wordt denkbeeldige tijd afgeleid van de reële tijd door middel van de Wick-rotatie. Het wordt gebruikt in de kwantummechanica en de statistische fysica. Bij een eindige temperatuur wordt de Green-functie periodiek in denkbeeldige tijd met een periode van 2β = 2/T.
De Fourier-transformatie bevat dan slechts een discrete set van frequenties, bekend als Matsubara-frequenties. In de kosmologie helpt denkbeeldige tijd om gravitatie-singulariteiten glad te strijken, wat voorkomt dat de gebruikelijke wetten van onze ruimte worden vervuld.
Het gebruik van denkbeeldige tijd kan echter deze singulariteiten vermijden, waardoor nieuwe horizonten voor technologie en fundamentele wetenschap worden geopend.