Al meer dan een eeuw worstelen natuurkundigen met een fundamentele onverenigbaarheid: de botsing tussen Einsteins relativiteitstheorie en de kwantummechanica. Deze twee pijlers van de moderne natuurkunde, hoewel ongelooflijk succesvol in hun respectievelijke domeinen, slagen er niet in om met elkaar te worden verzoend wanneer ze samen worden toegepast, zoals in een zwart gat.
Een nieuwe theorie, voorgesteld door Mikko Partanen van de Aalto Universiteit in Finland, biedt een potentiële oplossing. Gepubliceerd in het tijdschrift Reports on Progress in Physics, daagt dit baanbrekende werk bestaande aannames uit door de vergelijkingen van de zwaartekracht te herformuleren. Deze aanpak is bedoeld om de kloof tussen algemene relativiteitstheorie en kwantummechanica te overbruggen.
De Finse wetenschappers suggereren dat zwaartekracht kan worden beschreven als een interactie tussen vier velden, vergelijkbaar met hoe elektromagnetisme werkt. Dit staat in contrast met Einsteins visie op zwaartekracht als een kromming van de ruimtetijd. Dit nieuwe perspectief plaatst de theorie binnen het kader van ijkteorieën, die uitleggen hoe deeltjes interageren.
Indien gevalideerd, zou deze theorie ons begrip van het universum kunnen revolutioneren. Het zou kunnen helpen bij het verklaren van de werking en oorsprong van zwarte gaten en zelfs de Big Bang. Bovendien zou het antwoorden kunnen geven op langdurige mysteries, zoals de onbalans tussen materie en antimaterie in het universum.
De theorie bevindt zich nog in de beginfase, waarbij de volgende stap een complete wiskundige demonstratie is. Dit omvat een proces genaamd renormalisatie om het vermogen van de theorie om oneindigheden in berekeningen op te lossen te valideren. De potentiële impact van dit onderzoek is enorm en belooft ons begrip van de kosmos te hervormen.