Quantumverstrengeling, een fenomeen waarbij deeltjes ongeacht de afstand met elkaar verbonden zijn, is verder onderzocht door fysici van het Instituut voor Theoretische Fysica in Parijs-Saclay. Hun werk, uitgevoerd in Frankrijk, richt zich op het karakteriseren van statistische patronen die voortkomen uit gecorreleerde quantumparen, wat robuuste tests suggereert voor geavanceerde technologieën.
De studie behandelt gedeeltelijke verstrengeling, een toestand waarin objecten een correlatie delen die minder is dan maximaal. Onderzoekers vonden een wiskundige transformatie om statistieken van gedeeltelijk verstrengelde toestanden te beschrijven met behulp van kennis van maximaal verstrengelde toestanden. Dit begrip biedt een routekaart voor toekomstige experimenten, waardoor foutgevoelige opstellingen worden verduidelijkt en meetkeuzes worden geoptimaliseerd.
Deze verfijnde aanpak vergemakkelijkt het ontwerp van quantumprotocollen met minder onzekerheden en biedt een duidelijker blauwdruk voor het opschalen van quantumcomputers. Het maakt vergelijking van laboratoriumresultaten mogelijk met criteria voor het bevestigen van gedeeltelijke verstrengeling, waardoor fouten in de productie of kalibratie van quantumapparaten kunnen worden opgespoord. Dergelijke vorderingen maken de weg vrij voor betrouwbaardere quantumcommunicatieschema's en veilige datatransmissie.
De analyse van gedeeltelijke verstrengelingspatronen kan laboratoria ertoe aanzetten oudere experimenten opnieuw te bekijken, waardoor mogelijk inzicht wordt verkregen in hoe verstrengeling schaalt. Deze uitgebreide gids voor verstrengeling moedigt hardwareontwikkeling aan die is afgestemd op een completer quantummodel, waardoor de snelheid en efficiëntie van quantumcomputing voor complexe probleemoplossing wordt verbeterd.