Nieuwe theorie daagt kwantumruimtetijd uit: implicaties voor zwaartekracht en meting

Een baanbrekende theorie stelt dat de ruimtetijd, zoals Einstein die voor zich zag, mogelijk niet kwantum is, wat decennia aan aannames in de natuurkunde uitdaagt. Deze benadering, gepubliceerd in gerenommeerde tijdschriften, behandelt de onverenigbaarheid tussen de kwantumtheorie en de algemene relativiteitstheorie door te suggereren dat de ruimtetijd klassiek blijft, maar onvoorspelbare verschuivingen ervaart. Onderzoekers van University College London (UCL) leiden dit werk en herformuleren de zoektocht naar een kwantumversie van de zwaartekracht tot een postkwantumtheorie van de klassieke zwaartekracht. In plaats van subtiele effecten die worden voorspeld door standaard kwantumberekeningen, kunnen deze fluctuaties meer uitgesproken zijn, wat de precisie van gewichtsmetingen en de stabiliteit van atomen in superpositie beïnvloedt. Een onderzoeksgroep onder leiding van voormalige promovendi van professor Jonathan Oppenheim heeft een methode uiteengezet om deze theorie te testen door een massa met extreme nauwkeurigheid te meten om ongebruikelijke variaties te detecteren. Experimenten omvatten het monitoren van een nauwkeurig gedefinieerd gewicht op onverwachte veranderingen en het observeren van zware atomen op twee locaties tegelijk. Deze tests kunnen bepalen of de ruimtetijd kwantum of klassiek is, waardoor mogelijk een grote kloof tussen kwantumwetten en zwaartekracht wordt opgelost. Professor Sougato Bose van UCL Physics & Astronomy benadrukt het belang van deze experimenten vanuit het perspectief van het begrijpen van de fundamentele natuurwetten. De uitkomst kan een aanzienlijke invloed hebben op ons begrip van de kosmos en hoe we fundamentele eigenschappen meten.