In een grot in Australië zijn oude vingergroeven ontdekt die mogelijk nieuw inzicht geven in de cultuur van de inheemse bevolking. De markeringen, die 'vingergroeven' worden genoemd, zijn gemaakt door menselijke vingers in zachte oppervlakken diep in de grot.
De grot bevindt zich in GunaiKurnai-gebied. De 'vingergroeven' zijn groeven die zijn achtergelaten op zachte materialen zoals maanmelk of vochtige klei. In tegenstelling tot figuratieve kunst met pigment, zijn deze inkepingen moeilijk te detecteren, fotograferen en conserveren. Dankzij fotogrammetrische technieken konden deze markeringen in detail in drie dimensies worden vastgelegd.
De gravures bevinden zich uitsluitend op wandgedeelten die oplichten door kleine calcietkristallen en zijn alleen zichtbaar onder zwak kunstlicht. Op basis van interpretaties van 19e-eeuwse etnografische verslagen werden de markeringen waarschijnlijk opzettelijk gemaakt om de 'kracht' van deze kristallen aan te raken, als onderdeel van rituelen die verband houden met figuren van geneeskunde en wijsheid onder de GunaiKurnai. Dit gebaar van contact met de minerale wereld suggereert een spirituele band met het ondergrondse landschap.
Hoewel 'vingergroeven' zijn gedocumenteerd in meer dan dertig grotten in Zuid-Europa, is hun aanwezigheid in Australië zeldzaam en weinig onderzocht. Eerdere archeologische opgravingen in de grot hadden al menselijke bewoningsniveaus geïdentificeerd die minstens 25.000 jaar teruggaan. Het huidige onderzoek omvat bodemmicromorfologie-analyse en sedimentair DNA-extractie om te zoeken naar microscopische overblijfselen die indirect de menselijke gebaren zouden kunnen dateren die deze markeringen hebben gemaakt. Voorlopige tests geven aan dat de bovenste sedimentaire lagen tot het Holoceen behoren.
De herwaardering van non-figuratieve kunst heeft de deur geopend naar het interpreteren van deze sporen als onderdeel van een symbolische taal, die nog moet worden ontcijferd, maar van diepe betekenis is voor de makers ervan. Wetenschappers werken nu met digitale modellen om de afmetingen van elke streek nauwkeurig te meten en mogelijk fysieke kenmerken af te leiden van degenen die ze hebben gemaakt. Deze aanpak biedt een blik in een archeologie van lichamen, gebaren en zintuigen.
Het is van cruciaal belang dat de lokale gemeenschappen worden betrokken bij het beheer en de interpretatie van deze culturele vindplaatsen. Dit zorgt ervoor dat de verhalen en tradities van de GunaiKurnai worden gerespecteerd en doorgegeven aan toekomstige generaties.