Wetenschappers gebruiken het zoutgehalte als indicator om de versnelde opwarming van de kustwateren in het noordoosten van de VS te begrijpen. Een nieuwe studie onderzoekt hoe de instroom van warm, zout offshore-water bijdraagt aan de seizoensgebonden erosie van de koude zone.
Lukas Taenzer van MIT-WHOI, hoofdauteur van het artikel in de Journal of Geophysical Research: Oceans, benadrukt de seizoensgebonden verzilting van de koude zone. De studie gebruikt het zoutgehalte om de fysische processen te identificeren die de omstandigheden van het kustecosysteem beïnvloeden, met behulp van gegevens van de Ocean Observatories Initiative Coastal Pioneer Array.
Het onderzoeksteam heeft een zoutgehaltebudget opgesteld om de beweging van oceaanwater in en uit de koude zone te volgen. Svenja Ryan van WHOI merkt op dat continue metingen onder het oppervlak, zoals die van de Coastal Pioneer Array, cruciaal zijn voor het begrijpen van deze veranderingen. Caroline Ummenhofer benadrukt het belang van satellietobservaties voor het real-time volgen van de omstandigheden aan het oceaanoppervlak.
Taenzer legt uit dat het volgen van zout helpt om vast te stellen waarom de koude zone gedurende het jaar verandert, wat moeilijk te bepalen is met alleen temperatuur. Dit inzicht is belangrijk om NOAA Fisheries te helpen bij het duurzaam beheren van de Amerikaanse visbestanden.