In 1999 registreerde de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) een ongewoon onderwatergeluid, bekend als 'Julia'. Het geluid werd opgevangen door een netwerk van hydrofoons in de Stille Oceaan.
Het geluid duurde ongeveer drie minuten en was detecteerbaar vanaf een afstand van meer dan 4800 kilometer. De exacte bron van 'Julia' blijft onbekend, hoewel de NOAA vermoedt dat het geluid veroorzaakt werd door een grote ijsberg die aan de grond liep in de buurt van Antarctica. De oorsprong zou tussen de Bransfield Straat en Kaap Adare kunnen liggen.
Onderzoek van het Woods Hole Oceanographic Institution toont aan dat menselijke activiteit in de oceanen de onderwatergeluiden aanzienlijk heeft verhoogd. Dit maakt het moeilijker om natuurlijke geluiden zoals 'Julia' te identificeren.
Ondanks de wetenschappelijke verklaring blijft 'Julia' een bekende onderwatergeluidsanomalie. De combinatie van de ongewone toon en de mysterieuze oorsprong blijft tot de verbeelding spreken.
Verder onderzoek naar de complexe geluidswereld onder water blijft van belang.