De oostkant van Afrika ondergaat een aanzienlijke geologische transformatie, waarbij de vorming van een nieuwe oceaan mogelijk is. Dit proces, dat al miljoenen jaren aan de gang is, wordt gekenmerkt door de scheiding van de Afrikaanse en Somalische tektonische platen binnen het Oost-Afrikaanse slenk systeem.
De Oost-Afrikaanse slenk, een uitgestrekte breuklijn van meer dan 6.000 kilometer, is een actief gebied waar de aardkorst uit elkaar wordt getrokken. De snelheid waarmee dit gebeurt, varieert, maar gemiddeld bewegen de platen zich met een snelheid van 6 tot 7 mm per jaar uit elkaar. Deze beweging, hoewel langzaam op menselijke tijdschaal, leidt tot significante geologische veranderingen.
De scheiding van de tektonische platen zorgt ervoor dat magma uit de aardmantel omhoogkomt, waardoor nieuwe aardkorst wordt gevormd. Dit proces, bekend als rifting, is vergelijkbaar met de gebeurtenissen die leidden tot de vorming van de Atlantische Oceaan toen Zuid-Amerika zich van Afrika afsplitste. Geoloog Gilles Chazot merkt op dat oceanen op aarde ontstaan door het breken van een continent in twee afzonderlijke landmassa's.
De voortdurende rifting heeft geleid tot het ontstaan van een zichtbare slenk, met een dramatische gebeurtenis in 2005 waarbij in Ethiopië een 35 mijl lange scheur ontstond. Dergelijke gebeurtenissen benadrukken het potentieel voor versnelde veranderingen in het tempo van de scheuring.
Uiteindelijk zal de slenk zich voldoende uitbreiden om plaats te bieden aan een nieuwe oceaan. Dit zou de Hoorn van Afrika afscheiden van de rest van het continent, waardoor een groot eiland ontstaat. Deze transformatie kan de regionale en mondiale geografie veranderen.
Naast de geologische veranderingen biedt de Oost-Afrikaanse slenk mogelijkheden voor geothermische energie. De hoge aardwarmte die gepaard gaat met de slenk maakt het een veelbelovend gebied voor de winning van duurzame energie.