Nieuw onderzoek in 2025 werpt licht op de migratiepatronen van de eerste mensen die zich in de late Pleistocene in Amerika vestigden. Wetenschappers onderzochten genomische gegevens van inheemse gemeenschappen in Noord- en Zuid-Amerika om deze bevindingen te onthullen. Dr. Elena Gusareva van de American Association for the Advancement of Science (AAAS) behoorde tot de onderzoekers.
Beringia, de landbrug die Azië en Noord-Amerika verbindt, diende als een cruciale route voor deze vroege reizigers. Gefossiliseerde voetafdrukken in New Mexico suggereren dat mensen eerder dan gedacht in Noord-Amerika aankwamen. Genetische studies wijzen op meerdere migratiegolven, wat resulteert in diverse maar verwante gemeenschappen.
DNA-verbindingen tonen oude migratieroutes
Door moderne DNA-profielen te vergelijken, identificeerden onderzoekers gedeelde genetische markers die wijzen op oude banden. Deze markers onthullen hoe kleine groepen zich afsplitsten, nieuwe gebieden verkenden en zich in diverse omgevingen vestigden. Oude populaties werden geconfronteerd met dramatische weersveranderingen en onbekend dierenleven toen ze naar nieuwe gebieden trokken.
Sommige wetenschappers geloven dat deze uitdagingen gemeenschappen dwongen zich te splitsen, wat leidde tot subtiele genetische verschillen in de loop van de tijd. Families behielden voorouderlijk DNA, wat aanpassingen aan moeilijke klimaten onthult. Dit is zichtbaar in het DNA van moderne inheemse volkeren die hun wortels terugvoeren naar Azië en Amerika.
Klimaatinstabiliteit en het verdwijnen van megafauna, zoals mammoeten, hadden invloed op oude migratiepatronen. Nomadische gemeenschappen die afhankelijk waren van deze dieren werden gedwongen te verhuizen of zich aan te passen. Deze omgevingsdruk liet een blijvende indruk achter op genetische patronen die te zien zijn in groepen zoals de Kets en Nenets van West-Siberië.
Genomische informatie kan helpen bij het afstemmen van ziektepreventieplannen, omdat bepaalde populaties genetische varianten dragen die de immuunrespons beïnvloeden. Experts hopen dat dit onderzoek diepere samenwerking met inheemse gemeenschappen aanmoedigt, waardoor respect en ethische partnerschappen worden gewaarborgd. Het beschermen van lokale talen, gebruiken en voorouderlijke gebieden is van vitaal belang voor het behoud van cultureel erfgoed.
Wetenschappers zijn van plan om nieuw gesequencede genomen te blijven toevoegen aan bestaande datasets om oude migratiepatronen te traceren. Dit kan verduidelijken hoe zeldzame afstammingslijnen passen in het bredere verhaal van menselijke migratie. Deze ontdekkingen zullen moderne opvattingen over de prehistorie verfijnen en onthullen hoe we allemaal met elkaar verbonden zijn.