Nieuw onderzoek onthult de significante impact van vader-dochterrelaties op de overleving van vrouwelijke bavianen. De studie, gepubliceerd in de
Proceedings of the Royal Society B, benadrukt hoe vaderlijke zorg, zelfs in subtiele vormen, de levensduur van nakomelingen kan verlengen. De studie, uitgevoerd door onderzoekers van de Universiteit van Notre Dame, onderzocht het Amboseli-ecosysteem in Oost-Afrika. Ze ontdekten dat sterke vader-dochterbanden correleren met een langere levensduur voor vrouwelijke bavianen. Dit onderzoek biedt inzicht in de evolutionaire wortels van ouderlijke zorg. Onderzoekers observeerden 216 vrouwelijke bavianen en hun vaders. Ze ontdekten dat dochters die drie jaar of langer met hun vaders samenwoonden, twee tot vier jaar langer leefden. Dit suggereert dat de aanwezigheid van de vader cruciale voordelen biedt. De studie evalueerde ook de verzorgingsgewoonten, die dienen als maatstaf voor sociale binding. Sterke verzorgingsrelaties tussen vaders en dochters waren gekoppeld aan een verhoogde overleving. Dit geeft de belangrijkheid van sociale interactie in de bavianenmaatschappij aan. Elizabeth Archie, professor in de biologische wetenschappen aan Notre Dame, merkte op dat mannelijke bavianen vaak later in hun leven overgaan in een 'papa-modus'. Hierdoor kunnen ze meer tijd investeren in hun nakomelingen. Vaders kunnen een veiligheidszone creëren voor hun dochters. Het Amboseli Baboon Research Project, dat in 1971 begon, leverde de gegevens voor deze studie. Het project is een van de langstlopende primatenstudies wereldwijd. Het wordt gefinancierd door de National Science Foundation (NSF) en de National Institutes of Health (NIH).